هوس بازان کسی را که زیبا میبینند
دوست میدارند
ولی عاشقان کسی را که دوست میدارند
زیبا میبینند.
نخستین بار گفتش کز کجایی؟ * بگفت از دار ملک آشنایی
بگفت آن جابه صنعت در چه کوشند؟ * بگفت اندوه خرندو جان فروشند
بگفت جان فروشی در ادب نیست * بگفت از عشق بازان این عجب نیست
بگفت ازدل شدی عاشق بدین سان؟ * بگفت ازدل تو میگویی،من از جان
بگفتا عشق شیرین بر تو چون است؟ * بگفت از جان شیرینم فزون است
بگفتا هر شبش بینی چو مهتاب؟ * بگفت آری،چو خواب آید،کجا خواب؟
بگفتا دل ز مهرش کی کنی پاک؟ * بگفت آن گه که باشم خفته در خاک
بگفتا گر خرامی در سرایش؟ * بگفت اندازم این سر زیر پایش
بگفتا گر کند چشم تو را ریش؟ * بگفت این چشم دیگر دارمش پیش
بگفتا گر کسیش آرد فرا چنگ ؟ * بگفت آهن خورد ور خود بود جنگ
بگفتا گر نیابی سوی او راه؟ * بگفت از دور شاید دید در ماه
بگفتا دوری از مه نیست در خور * بگفت آشفته از مه دور بهتر
بگغتا گر بخواهد هر چه داری ؟ * بگفت این از خدا خواهم به زاری
بگفتا گر به سریا بیش خشنود ؟ * بگفت از گردن این وام افکنم زود
بگفتا دوستیش از طبع بگذار * بگفت از دوستان ناید چنین کار
بگفت آسوده شو،کاین کار خام است * بگفت اسودگی بر من حرام است
بگفتا رو صبوری کن در این درد * بگفت از جان صبوری چون توان کرد
بگفت از صبر کردن کس خجل نیست * بگفت این،دل تواند کرد،دل نیست
بگفت از عشق کارت سخت زار است * بگفت ازعاشقی خوش تر،چه کار است؟
بگفتا جان مده بس دل که با اوست * بگفتا دشمن انداین هر دوبی دوست
بگفت از دل جدا کن عشق شیرین * بگفتا چون زیم بی جان شیرین
بگفت او آن من شد زو مکن یاد * بگفت این،کی کند بیچاره فرهاد
بگفت ار من کنم در وی نگاهی؟ * بگفت آفاق را سوزم به آهی
چو عاجز گشت خسرو در جوابش * نیامد بیش پرسیدنش صوابش
به یا ران گفت کز خاکی و آبی * ندیدم کس بدین حاضر جوابی